Toen ik in augustus vorig jaar compleet verrast was toen ik nog 5 kamers kon reserveren voor de Supai Lodge, stond het vast dat die bestemming als kapstok zou dienen voor deze reis. Alles werd gepland in functie van onze afdaling naar de bodem van de Grand Canyon.
Om even te schetsen hoe veel geluk men moet hebben om een kamer in de Lodge (of een plek op de camping) te kunnen reserveren: op 1 februari 2018 begonnen de reservaties voor de camping en op 7 minuten tijd waren alle plaatsen voor de rest van 2018 de deur uit...
Voor de Lodge bestaat dergelijk systeem nog niet en moet men inbellen om te kunnen reserveren. Meestal neemt niemand de telefoon op, en ik was dan ook niet weinig verrast toen ik aan de andere kant van de lijn ineens een droge 'hello' hoorde zeggen. Ik was het al dermate gewoon om niemand aan de lijn te krijgen dan ik nu even kort moest nadenken naar wie ik ook weeral aan het bellen was. Toen men aan de andere kant van de lijn wist te vertellen dat er nog 5 kamers beschikbaar waren voor 12 april, was ik direct opnieuw bij de pinken en legde ze dan ook direct vast.
Vandaag is het dus zo ver, we gaan met ons twaalven naar Supai.
Het wordt moeilijk om een plek te vinden die nóg meer afgelegen ligt dan dit dorp op de bodem van de Grand Canyon. Het aantal inwoners (Havasupai-indianen) schommelt er rond de 400.
Havasupai betekent letterlijk ‘mensen van de groenblauwe wateren’ en verwijst naar de nabijgelegen Havasu Falls, bijzonder populair bij wandelaars die plekken opzoeken waar de meeste mensen niet komen.
En daar komt men ook niet zo maar. Zowel de Havasu Falls als Supai zelf liggen echt in the middle of nowhere. De dichtstbijzijnde "weg" ligt op dertien kilometer afstand en dat is precies waar we onze wagen zullen moeten achterlaten. Vanaf deze trailhead gaat het te voet, helemaal naar beneden de Grand Canyon, ofwel een afdaling van zo'n 800 meter. We starten op een hoogte van 1730m en Supai ligt op 930m. In Supai zijn er dan ook uiteraard geen auto's.
We vertrekken om 7:30 u aan het hotel en komen om 9 u aan bij de Hualapai Hilltop. Hier stopt de weg en laten we onze auto achter. Er staan bijzonder veel auto’s geparkeerd. Reden is gewoon dat er op dat ogenblik nog niemand opnieuw aangekomen is van de terugtocht van uit Supai.
Nadat we ons gerief voor de twee volgende dagen ingepakt hebben, starten we om 9:30 u met onze hike.
De eerste kilometers zijn de lastigste, ook al gaat het hier bergaf. Het gaat trouwens bergaf tot aan eindbestemming Supai, maar in het begin lopen we naar beneden langs de flank van de rotsen en vandaar ook dat er heel veel stenen liggen.
Bovendien moet er ook nog uitgekeken worden voor de vele ezels die naar boven lopen met allerlei goederen.
 |
| Lianne en Tomas hebben de switchbacks achter zich gelaten |
 |
| Van deze rim komen we, we hebben dus al een behoorlijk stuk afgelegd. |
Voorrang geven aan de ezels betekent een welkome rustpauze.
 |
| Eveline, William, Anna en Nicole |
Tomas en Lianne waren een stuk voor, maar ineens zie ik ze aan de kant zitten...
...pijnlijke voeten voor Lianne...
Ik ga op mijn eentje verder, veel verkeerd lopen kan men hier niet doen.
Dat wordt hier bevestigd.
Na een tijdje loop ik tussen de bomen met het verkoelend geluid van een kabbelend riviertje.
 |
| Love is in the air...or in the water... |
En dan, om 12:30 u kom ik eindelijk bij de Lodge, onze verblijfplaats voor de volgende nacht.
Even uitrusten bij de Lodge.
De laatste groep komt om 15:45 u aan bij de Lodge, maar uiteraard wachten we niet op elkaar om naar de watervallen te stappen. Nadat we onze lunch genomen hebben, vertrekken we met 8 naar de eerste waterval, de Navajo Falls.
Het is best nog een pittige hike, maar de beloning is er dan ook naar.
Uiteraard stappen we nog door naar de Havasu Falls
En de Mooney Falls, wat opnieuw een behoorlijk stuk verder is.
Op de terugweg blijven we nog even nagenieten bij de Havasu Falls.
En de Navajo Falls
Het was vandaag een behoorlijk stoffige dag...
's Avonds willen we nog gaan eten in het enige restaurant van het dorp, maar dat blijkt al om... 17 uur te sluiten...euh?
We hebben nog net één koekje over. O jee, moeten we dat men zijn allen delen?
Gelukkig vinden we nog wat koeken op de kamer om de honger te stillen en daarna gaan vroeg naar bed want morgen volgt opnieuw een behoorlijke klim naar boven.
Onze route van vandaag tot aan de Havasupai Lodge: 12,9 km gestapt en gedaald van 1.620 naar 935 meter.
Onze route vanaf de Lodge tot aan de Mooney Falls en terug: nog eens 9,6 km met 200 m dalen en 200 m opnieuw stijgen. In totaal hebben we dus vandaag 22,5 km gestapt, 885 m gedaald en 200 gestegen, geen wonder dat we wellicht goed zullen slapen.
Het weer: heel mooi, 25 °C
Overnachting in Havasupai Lodge
Geen opmerkingen:
Een reactie posten